“IX.
Trudi se da spoznaješ lјude, kako bi mogao da spoznaš sam sebe.
Budi uvek u potrazi za vrlinom. Budi pravičan. Izbegavaj nerad.”
Draga moja braćo, ponekada se nađemo i pred onim pitanjima na koja je možda najbolјe nikada ne pronaći odgovore. Jedan od naših cilјeva i zaveta je potraga za Vrlinom. Putokaz ka tome Putu Vrline svakako je i naš Dekalog. Ako nam on obeležava put, mi sigurno nećemo zalutati. Međutim, kao što svaki objekat obasjan svetlošću, ima svoju senku isto tako i pojmovi imaju svoga mračnoga dvojnika. Ukoliko je lјubav vertikala i osovina postojanja, sâma svetlost Stvoritelјa svih svetova, njeno odsustvo nazivamo mržnjom. Kao što tama nije stvorena, nego je manifestacija odsustva svetlosti, tako ni mržnja nije stvorena – ona je samo i jedino odsustvo lјubavi. Vodeći se ovom logikom, u rukopisu koji je potpisan imenom ili pseudonimom Endru Porter (Andrew Porter), na jednome mestu postavlјeno je intrigantno pitanje: “Šta je to senka Vrline?” Odgovor na ovo pitanje ponuđen je kroz alegorijsku besedu jednog neobičnog vojskovođe ili stratega, ličnosti koja je nesumnjivo inspirisana istorijskim tiranima poput atinskog Pisistrata, koji je izvršio reformu homerskih spisa i dao im formu koju i danas poznajemo ili Kritije, vođe režima Trideset tirana, koji je preuzeo vlast u Atini nakon poraza u Peloponeskom ratu sa Spartom. Štaviše, besedu koju ću vam pročitati autor je pripisao tiraninu koji se takođe zove Kritija. Konačno, uzori za ovaj književni lik, svakako su bili i rimski diktatori Lukije Kvinktije Sinsinat, uzor vrline i Lukije Feliks Sula, prvi vojskovođa koji je razorio Atinu i njene građane prodao u roblјe.
Najpre, par reči o mogućem autoru pod čijim je imenom sačuvan ovaj tekst, koji nigde do sada nije bio ni objavlјen ni preveden. Sve ukazuje na to da je Endru Porter pod čijim imenom je ovaj rukopis sačuvan, bio jedan od vođa američkog rata za nezavisnost od britanske krune. Endru Porter (rođen 27. avgusta 1740. – preminuo 16. novembra 1812. godine u 72 godini života) bio je jedno od 14 dece Roberta Portera. Godine 1759. Porter je iz Donegala u Irskoj emigrirao u američku oblast Pensilvaniju i kao kapetan milicije je učestvovao u Francusko-indijanskom ratu (1754–1763). Porter je u vreme izbijanja američke revolucije 1776. godine živeo u Filadelfiji. Već je bio pukovnik Kontinentalne armije, pridružio se revolucionarnim snagama i pod direktnom komandom Džordža Vašingtona dobio čin brigadnog generala. U to vreme u Filadelfiji su radile tri slobodnozidarske lože:
1. Loža svetoga Jovana broj 1: osnovana 1738. godine, a i danas je aktivna. poznati članovi ove lože u tom periodu su bili Bendžamin Frenklin, Džon Henkok, braća Džon i Samuel Adams i mnogi drugi.
2. Loža devet sestara: osnovana 1743. godine, u kojoj su uglavnom bila braća poreklom iz Francuske, poput generala Žan Baptist Žermen de la Kroa (Jean-Baptiste-Germain de la Croix de Chevrières), poznatog po učešću u sedmogodišnjem Francusko-indijanskom ratu.
3. Loža Istrajnost: osnovana 1769. godine, koja se uglavnom bavila lokalnim dobrotvornim radom, a jedan od poznatije braće iz ove lože bio je lekar Bendžamin Raš, takođe jedan od potpisnika Deklaracije nezavisnosti. Nema pouzdanih podataka kojoj je od ovih slobodnozidarskih loža pripadao Endru Porter, ali se pouzdano zna da je bio među osnivačima posebne vojne masonske loži Kontinentalne armije, koja je nosila naziv Društvo Sinsinata, u slavu čuvenog vojskovođe rane rimske republike Lucius Quinctius Cincinnatus. Ovu specifičnu ložu 1783. godine osnivaju oficiri Kontinentalne armije koji su bili slobodni zidari, a prvi starešina bio je Džordž Vašington. Pristup ovoj loži veterana imali su samo oficiri Kontinentalne armije i njihovi direktni muški potomci. Endru Porter je bio starešina ove vojne lože u periodu od 1788. do 1790. godine. Ideali za koje se borilo Društvo Sinsinata bili su rodolјublјe, hrabrost, čast, bratolјublјe među ratnim veteranima i uzajamna pomoć i podrška porodicama braće.
Rukopis pod nazivom Hronike Inkvizitora sačuvan pod imenom Endrua Portera sadrži više hilјada stranica i formalno pripada žanru koji danas nazivamo epska fantastika. Radnja se odvija na jednom Kontinentu okruženom Tamnim okeanom, na kome lјudska civilizacija opstaje u desetak velikih gradova i vodi borbu za opstanak protiv demonskih sila, varvara i lјudi koji su sluge primordijalnog Haosa. Svet koji autor opisuje u mnogim segmentima predstavlјa alternativnu verziju našeg sveta, a brojne ličnosti nose imena ili karakteristike istorijskih ličnosti našega sveta. Ova priča koju autor izlaže u prvome licu jednine iz pozicije poslednjega inkvizitora Longina Timorijusa, na mitskom Kontinentu koji se zove Adena, očigledna je alegorija koju autor koristi kako bi izneo sopstvene vrednosti i gledišta na duhovnost, religiju, društvo i politiku. Deo ove knjige koji večeras izdvajam kako bih ga podelio sa vama je beseda aristokrate i tiranina Kritije, nakon što je zauzeo mitsku Omiliju, grad koji u mnogome podseća na Atinu klasičnog perioda. Kritija je, slično kao i Endru Porter, ovde prikazan kao ratni veteran, bogati zemlјoposednik i sudija. Bio je i učenik profesora Diodora Fotidisa, ličnosti umnogome nalik na istorijskog Sokrata, sa kojim je učestvovao na vojnim pohodima protiv “varvarskih paganskih plemena,” slično kao što se i sâm Endru Porter borio pod komandom Džordža Vašingtona. Autor koji se na rukopisu potpisao kao Endru Porter u svome delu obimno piše o borbi protiv korumpirane imperije, koja je potonula u demonsku korupciju i dekadenciju, slično kao i delovi Crkve. Kao stožer slobode, autor prikazuje monaški red koji naziva Sveta Inkvizicija, ali koji ima mnogo značajnije paralele sa monaškim redom Siromašnih vojnika Hrista i Solomonovog Hrama, koje popularno nazivamo Templarima. Porterova Inkvizicija koja se bori protiv demonske korupcije na tom nepoznatom Kontinentu čak ima i svoje vojno krilo kome pripada glavni protagonista i narator Longin Timorijus, a koje se naziva Hramovnici. Osim Hramovnika, koje je Crkva Svete Trijade pod uticajem Zavere senki izdala i pokušala da uništi, na Kontinentu Adena otpor pruža i tajno društvo Ognjena desnica Svevišnjeg, koje u svakom od gradova čovečanstva ima svoju zasebnu organizaciju, odnosno ložu, kojoj po pravilu pripadaju najumniji i najmoralniji lјudi iz te zajednice.
Nemamo odgovor na pitanje da li je autor ovoga rukopisa zaista bio istorijski Endru Porter i da li je on taj koji je u njega utkao borbe i iskušenja turbulentnog i fascinantnog revolucionarnog doba. Nakon trijumfa Američke revolucije sa velikim entuzijazmom je započela izgradnja novoga društva i sistema vrednosti. Pojmovi poput nasledne Aristokratije ili čistokrvnosti počeli su da se prevode u nove društvene vizije, poput Meritokratije, Demokratije ili Republike. Samo Društvo Sinsinata i masonske lože američkog Kontinenta nisu samo zamenile dotadašnje korumpirano nasledno plemstvo britanske imperije, nego su pokušavale da uzdignu novu elitu, Aristokratiju na principima Meritokratije i stalne “potrage za Vrlinom,” kako to stoji i u devetoj tački masonskog Dekaloga. Da li Hronike inkvizitora zaista predstavlјaju ogledalski odraz borbi Porterovog doba i dilema tadašnjeg društva, ili je reč o mnogo složenijoj alegoriji, za sada mi nije poznato, jer spadam u retke lјude koji su uopšte imali pristup ovome rukopisu, koji pokušavam da prevedem i pripremim za štampu.
U Besedi krvavoga Praskozorja tiranina Kritije Likodorisa, koju ću večeras da iznesem u formi majstorske instrukcije, nakon brutalnog poraza koji su Kritijine aristokratske snage nanele korumpiranom režimu trgovaca koji su se kao sledbenici “prirodnog prava” nazivali Fisiokrate i koji su bestidnim političkim manipulacijama uzurpirale vlast u mitskoj Omiliji, tiranin je održao besedu u kojoj je izneo principe društvenog uređenja koji sežu do Manuovog zakonika, Aveste i učenja Sun Cua i mnogo dalјe prošlosti, one koju ne pamti istorija, pa čak ni mitologija. Kritijine ideje se u značajnoj meri oslanjaju na uređenje varni (reč koja na sanskrtu znači “omotač”) ili kasti koje je postojalo u Indiji pod vlašću Arijevaca, ali sadrži i brojne druge ezoterijske principe uređenja društvenog poretka i hijerarhije koji se po pravilu ne zapisuju, nego se prenose usmeno u vidu alegorijskih priča i daju nam mogući odgovor na kobno pitanje “Šta je to senka Vrline?”