Počinjemo ovaj narativ o višekovnom radu francuske masonerije (a posebno Velike Lože Francuske) sa osvrtom na Šoov statut iz 1598. godine koji se pominje kao jedan od prvih značajnih dokumenata u petom izdanju brošure Velike Lože Francuske izdate 2016 godine. Ovaj dokument je Vilijam Šo 28. decembra pomenute godine pripremio za odobrenje slobodnih zidara okupljenih toga dana kako bi se dobio značaj usaglašene, izglasane i priznate konvencije. U dokumentu je dato pojašnjenje o zadacima slobodnih zidara kao i tumačenje o načinu sprovođenja zadataka u okviru lože na način koji bi bio prihvatljiv i usklađen sa iskustvom i znanjem okupljene braće. Šo je precizirao da majstor mason može imati najviše do 3 učenika tokom života koji bi bili vezani za svoje majstore tokom perioda od 7 godina. Dokument sadrži i brojna druga pravila a između ostalog i ta da 6 majstora masona i dva učenika mogu biti prisutni na novim incijacijama, ali je bilo reči i o superviziji rada i kaznama za one koji ne prisustvuju radu. Ovo je bio značajan dodatak u razumevanju i formiranju šireg koncepta operativne i spekulativne masonerije u kasnijim periodima pa sve do danas.
Idući dalje kroz istoriju došlo je do formiranja Andersenove konvencije 1721 godine, koju je Džejms Andersen napisao na incijativu Džona Montagua, Velikog Majstora londonske lože u to vreme. Takođe se pominje i Andersenova saradnja sa Žan Teofil Desažulijeom koji je bio poznat kao hugenot ali i kao naučnik i filozof koji je davao snažnu podršku idejama Isaka Njutna.
Pola veka nakon Andersenove konvencije, došlo je u Francuskoj do formiranja Statuta iz 1762. godine koji se često naziva i Konstitucija iz Bordoa. Originalni primerak je nestao, a preostale su kopije koje služe kao dokazi razvoja francuske masonerije u 17. veku. Tokom vremena su evidentirani i određeni problemi koji se ogledaju u različitim verzijama kopija nastalim u kasnijim periodima. Međutim, ne zalazeći previše u to, ovim dokumentom je potvrđeno postojanje reda sa 25 stepeni razvoja ukupno (Rite de Perfection de Bordeaux). Nešto kasnije, 1786. godine je došlo do formiranja Velike Konstitucije u Berlinu gde je formiran red sa 33 stepena da bi 1875. godine Konvent Međunarodnog Vrhovnog Saveta konstituisao osnivačku povelju u Lozani.
Još 1728. godine je Filip Vorton kao Veliki Majstor francuskih masona definisao put za razvoj Velike Lože Francuske. Etien Morin je 1761 godine dobio patent o priznanju od Šelon de Žonvila i grofa od Klermonta tadašnjeg Velikog Majstora.
Aleksandar Fransoa August De Gras, poznatiji kao Grof od Gras-Tilija je kao francuski oficir nakon poraza francuske flote u Sant Domigu 1793, prešao u Čarlston u Južnu Karolinu gde se zajedno sa drugim francuskim oficirima organizovao i pridružio slobodnim zidarima osnivajući francusko odeljenje. 1801. godine je bio jedan od 11 članova Vrhovnog Saveta Škotskog reda drevnog i prihvaćenog. Nakon dolaska Napoleona na vlast, De Gras se vraća u Francusku i pomaže u razvoju masonerije (Škotskog reda drevnog i prihvaćenog) kako u Parizu tako i u drugim evropskim prestonicama. Škotski Obred drevni i prihvaćeni je formiran i došao u francusku 1804. godine. Na primer, 1805. godine, De Gras je uticao na formiranje Vrhovnog Saveta Italije Škotskog reda drevnog i prihvaćenog u Milanu, a zatim je 1809. godine uticao i na formiranje Vrhovnog Saveta u Španiji u Madridu.
Godine 1838. Eli, vojvoda od Dekazea imenovan je za suverenog velikog komandanta Vrhovnog saveta Francuske, gde će biti sve do do 1860. Godine 1862. Napoleon III je lično imenovao francuskog Maršala Bernarda Piera Magnana za naslednika princa Lusiena Murata za velikog majstora Velikog Orijenta Francuske. Bernard Pier Magnan nameravao je da nametne ponovno ujedinjenje svih obreda koji su se tada primenjivali u Francuskoj u okviru Velikog Orijenta. To mu nije uspelo usled delovanja Žan Pons Gijom Vianeta, francuskog akademika, političara i pisca, izabranog za Suverenog Velikog Komandanta Vrhovnog Saveta Francuske od 1860. do 1868. godine.
Pod današnjim imenom Velika Loža Francuske, red postoji od 1894 godine (G∴L∴D∴F∴).
Prvi Ustav oživele Velike Lože Francuske je zasnovan na Deklaraciji o načelima iz Lozane 1875. i definisao je masoneriju kao „univerzalni savez zasnovan na solidarnosti“ sa ciljem promovisanja emancipatorske evolucije društva.
Početkom 20. veka, Velika Loža Francuske je porasla sa 3.000 članova 1894. na 8.400 1912. godine dok 1914. broji 149 loža. Godine 1911, Velika Loža Francuske je kupila bivši franjevački manastir u ulici 8 rue Puto u 17. arondismanu kako bi osnovala svoje sadašnje sedište. Tokom Prvog svetskog rata januara 1917. godine održana je Međunarodna konferencija Francuske, Belgije, Italije i Srbije. Stvaranje Društva naroda je tom prilikom pozitivno izglasano.
Kasnije, početkom Drugog Svetskog rata, u junu 1940. gestapo je zauzeo arhivu Velike Lože Francuske, a nemačke vlasti su zauzele hram. Međutim, škotska masonerija pokušala je preživeti u tajnosti koju su nametnula ratna vremena, ali i zahvaljujući načelima koja je izdao tadašnji Veliki Majstor Dumensil De Garmont.
Šezdesetih i sedamdesetih godina prošlog veka Veliki Majstor, doktor Pjer Simon (lekar) odigrao je ključnu ulogu u izradi zakona o kontracepciji koji je Parlamentu predstavila Simone Veil 1975. godine. Tokom druge polovine 20. veka, Velika Loža francuske je stalno rastla sa 438 loža i 17.500 članova 1989. godine na 640 loža i 25.000 članova 1998. godine. Od 2020. godine broji 930 loža i preko 33 000 članova.
Danas, Velika loža Francuske ima 242 lože od 4 do 14 stepena (Loges de Perfection), 100 loža od 15-18 stepena (Souverrains Chapitres), 56 loža 19-30 stepena (Sublimes Areopages), 12 loža 31 stepena (Tribunaux Reginaux) i 5 loža 32 stepena (Consistories Regionaux). Ukupno u ovim radionicama na višim stepenima radi blizu 10.000 članova.
U pripremi ovog teksta kao izvori su korišćene i zvanične brošure Velike Lože Francuske.